Kan je iets over jezelf vertellen?

Ik ben Gisele, 31 jaar oud. Oorspronkelijk kom ik uit Iran, maar op mijn vierde ben ik samen met mijn moeder en broertje naar Nederland gevlucht. Die ervaring heeft mij eigenlijk mijn hele leven beziggehouden. Mede daardoor ben ik erg geïnteresseerd in thema's als identiteit, diversiteit en inclusie. Door de jaren heen heb ik me op verschillende manieren met deze onderwerpen beziggehouden. Ik vind het leuk om daar op een creatieve en wat luchtige manier mee bezig te zijn, omdat ik mezelf niet echt zie als een activist. 

Als jong meisje vond ik het heel belangrijk om de ruimte te krijgen voor zelfexpressie om mezelf te ontdekken. Dit wil ik ook doorgeven aan nieuwkomers en aan iedereen eigenlijk. Ik denk dat iedereen baat heeft bij een veilige plek, in jezelf, in je lijf maar ook letterlijk een veilige omgeving waar je jezelf kan zijn en kan uiten. Dit heeft ertoe geleid dat ik mijn leven heel drastisch veranderd heb en ben gaan wonen in een boshuis in Drenthe. 

Mijn verlangen was om nog vrijer te zijn. Ik droomde letterlijk van een stukje grond waar niemand me kon zien en waar ik vrij kon bewegen. Er waren momenten, bijvoorbeeld wanneer ik met vriendinnen in een club was, dat ik voelde dat iedereen zich vrij kon bewegen en los kon laten, behalve ik. Ik voelde me vaak vast in mijn lijf. Nu, in mijn boshuis, probeer ik los te komen in mijn lijf, door te hardlopen in de bossen. Ik doe dit niet om heel goed te worden, maar om het pure gevoel van vrijheid te ervaren. Af en toe stop ik om te huppelen, ronddraaien, of andere bewegingen te maken. Dit helpt me om los te breken van de zelfopgelegde beperkingen van altijd serieus en netjes te moeten zijn.

Zie je jezelf als spiritueel?

Eerlijk gezegd had ik altijd een zekere weerstand tegen spiritualiteit. Maar dat veranderde toen ik naar een psycholoog ging. Tijdens een van onze sessies adviseerde ze mij om het park in te gaan. Destijds woonde ik nog in de stad. Ze zei: "Ga het park in en vraag iemand of hij of zij je de weg naar huis kan wijzen, alsof je verdwaald bent." Ze legde uit: "Je bent zo naar binnen gekeerd dat je de wereld om je heen niet meer ziet. Je kunt zelfs niet meer glimlachen als je rondloopt. Door gewoon iemand aan te spreken en vriendelijk de weg te vragen zal het je helpen losser te voelen." Na dat gesprek ging er echt een wereld voor me open. Spiritualiteit hoeft niet ingewikkeld te zijn. Voor mij is het een kwestie van open staan voor iedereen maar goed aanvoelen wanneer mijn grens is bereikt. Die balans was ik heel lang kwijt.


Wanneer je zegt dat het je meer bezighoudt, ben je dan misschien bepaalde boeken gaan lezen of heb je bepaalde dingen gedaan?

In de eerste paar maanden nadat ik buiten de stad was gaan wonen, merkte ik dat ik veel meer over de natuur ging lezen. Zo heb ik bijvoorbeeld een boek over de vogels van Europa doorgenomen. Ik wilde begrijpen wat ik zag. Toen ik daar ging wonen, voelde ik me enigszins wereldvreemd. Ik zag dingen die ik in de stad nooit opmerkte. Dit kwam deels doordat je meer ziet maar ook omdat ik er meer voor open stond. Een van de eerste dingen waar ik me in ben gaan verdiepen is de cyclus van de vrouw. Ik merkte dat mijn hoofd en lichaam veel meer gingen meebewegen met de seizoenen. Die voel en merk je zo sterk als je in de natuur woont.

En wat heeft dat je gebracht? Wat voor inzichten heb je gekregen?

Ik heb ontdekt dat ik mijn leven kan inrichten volgens het ritme van de natuur. Bijvoorbeeld, ik wist dat vandaag een goede dag zou zijn omdat ik op een specifiek punt in mijn cyclus ben waarbij zowel mijn hoofd als mijn lichaam er helemaal klaar voor zijn. Ik probeer nu mijn agenda, inclusief mijn werkplanning, hierop aan te passen. Er zijn dagen dat ik bewust kies geen afspraken te maken of werkplannen op te stellen. Dat ik dit nu doe is echt een gamechanger.

Hoe ben je tot dit inzicht gekomen?

Dit heb ik geleerd uit het boek "Period Power". Het is letterlijk een handboek dat uitlegt dat je lichaam ook functioneert volgens seizoenen. Er staan handige overzichten in die aangeven wat je wel of niet kan helpen, afhankelijk van waar je je in je cyclus bevindt. In plaats van mijn menstruatie als iets negatiefs te zien, heb ik geleerd dat het een fijn moment is om meer naar binnen te keren.

Heb je bepaalde rituelen of activiteiten die je dagelijks doet?

Ja, wat ik duidelijk merk, is dat je lichaam meebeweegt met het dagritme. Als ik zie dat de zon ondergaat, dan zie ik dat als een teken om geen felle lampen meer aan te hebben en meer met kaarslicht te werken. Vanaf dat moment begin ik met een 'winding down' routine tot ik naar bed ga. Bij zonsopgang probeer ik op te staan en direct naar buiten te gaan. Dat is echt een vast onderdeel van mijn routine: ik trek m'n laarzen of klompen aan en ga naar buiten.

Merk je dat je dagen korter zijn nu het eerder donker wordt en hoe ga je dan hier mee om?

Ja, dat merk ik zeker. Het voelt alsof mijn dag sneller voorbij gaat, vooral nu het eerder donker wordt. Maar het biedt me wel de kans om meer naar binnen te keren. In de zomer had ik daar minder tijd voor. Ik zie het bewegen met de seizoenen als iets moois en waardevols. Natuurlijk is het niet altijd mogelijk, bijvoorbeeld als ik een strakke deadline heb. Maar ik ben er zo bewust mee bezig dat ik probeer dergelijke situaties te voorkomen. Ik geloof dat iedereen hier baat bij heeft, inclusief mijn werk. Ik probeer goed te plannen en mezelf niet teveel op te leggen.

Zijn er andere gebeurtenissen in je leven geweest die een grote impact hebben gehad, of momenten van inzicht die je anders naar dingen hebben laten kijken?

Ik leefde voor een lange tijd vanuit angst, alsof ik constant in een overlevingsmodus zat. Dat veranderde toen ik mijn vriend ontmoette. Hij is opgegroeid in Friesland en is de meest nuchtere persoon die je kan bedenken. Er waren momenten dat hij mij letterlijk moest vasthouden en me moest geruststellen dat er niets ernstigs aan de hand was. Het besef dat ik altijd in een staat van paraatheid leefde, alsof er elk moment iets ergs kon gebeuren, was echt shocking.

Hij zei dan: "Als er iets gebeurt, dan gebeurt het. Maar voor nu is alles ok." Dat was het moment dat ik besefte dat ik moest accepteren dat het nu gewoon goed is. Als het later niet goed gaat, dan dealen we daar dan wel mee. Voor nu is alles prima.

Zijn er nog andere inzichten of ervaringen die je wilt delen?

Ja, naar aanleiding van je vraag over rituelen wil ik nog toevoegen dat we soms denken dat we grote veranderingen moeten doorvoeren om issues aan te pakken. Maar door de jaren heen heb ik geleerd dat kleine stapjes ook een groot verschil kunnen maken. Simpele routines, zoals hoe je je dag afsluit, kunnen al veel betekenen. Bijvoorbeeld, door je omgeving zachter en warmer te maken als het donkerder wordt, dat kan al zoveel met je geest en gevoel doen. Drastische veranderingen kunnen ook veel brengen, maar het hoeft echt niet altijd.